Als je een hond hebt, heb je het waarschijnlijk al gemerkt: hij ruikt niet altijd even lekker. Net als wij heeft elke hond zijn eigen lichaamsgeur, die meer of minder sterk kan zijn en waaraan je went als je met hem samenleeft. Maar soms wordt het meer uitgesproken, bijvoorbeeld als hij terugkomt van een wandeling, als hij in de regen is geweest of besloten heeft om af te koelen in een vijver of als hij zich in iets bijzonder aantrekkelijks heeft gerold. In deze gevallen zal een bad met een geschikte hondenshampoo het probleem direct oplossen. Maar waarom blijft de geur in sommige gevallen, ondanks herhaaldelijk wassen, aanhouden?
Huidproblemen
Er zijn verschillende huidaandoeningen die een slechte geur met of zonder jeuk bij uw trouwe viervoeter kunnen verklaren. Het is dus niet voor niets dat er dierenartsen zijn die gespecialiseerd zijn in dermatologie!
Sommige honden hebben aanleg voor dermatitis, hetzij door hun genetische aanleg (bulldogs, boxers, labradors, enz.), een voedsel- of omgevingsallergie of door zelfverminking, dewelke meestal wordt veroorzaakt door stress.
Bepaalde bacteriën, gisten, parasieten of kankers kunnen ook huidaandoeningen veroorzaken of aan andere oorzaken worden toegevoegd. Onze hondenvrienden hebben natuurlijk een commensale huidflora (microbacteriën en gisten die normaal op de huid leven en deze beschermen tegen externe agentia), maar deze kan worden verstoord door bijvoorbeeld een daling van de immuniteit. Dit maakt het probleem complexer en vereist daarom meestal behandeling op verschillende niveaus.
Als u merkt dat uw hond niet lekker ruikt en/of zich krabt, moet u uw dierenarts raadplegen. Uw dierenarts zal de huid van uw viervoeter grondig onderzoeken en daarbij vooral letten op de afwezigheid van haren, de aanwezigheid van roodheid, schaafwonden, roos, met het blote oog zichtbare parasieten of uitwerpselen daarvan, verkleuring of verdikking van de huid, lekkage of overmatige talgproductie.
Soms kunnen andere tests van uiteenlopende complexiteit nodig zijn om de oorzaak van de dermatitis te vinden. Sommige daarvan kunnen rechtstreeks bij uw dierenarts worden uitgevoerd, terwijl andere meer deskundigheid en apparatuur vereisen en daarom uitsluitend door een veterinaire dermatoloog worden uitgevoerd.
- De eenvoudigste test is het dier te kammen om haar en vuil te verzamelen. Het verzamelde materiaal kan met het blote oog de aanwezigheid van uitwendige parasieten of hun uitwerpselen aantonen (wanneer een druppel water op de uitwerpselen van vlooien wordt gedaan, kleuren ze rood).
- Haar en debris kunnen ook onder een microscoop worden bekeken of naar het lab worden gestuurd om een cultuur aan te leggen en zo te controleren op de aanwezigheid van bacteriën, parasieten of schimmels.
- Op dezelfde manier kan de dierenarts een paar haren met hun wortels uittrekken om ze onder een microscoop te bekijken. Dit kan de aanwezigheid aantonen van demodex (verwant aan een schurftparasiet die zich over de dikte van de huid van het dier verspreidt), Cheyletiella (een andere meer oppervlakkige schurftparasiet) of schimmels die verantwoordelijk zijn voor ringworm. De structuur van het haar zelf kan ook aanwijzingen geven voor bijvoorbeeld problemen met de keratinisatie.
- Een andere doeltreffende en toch zeer eenvoudige techniek om elementen van het huidoppervlak van uw hond te verzamelen, maakt gebruik van een klassiek stuk plakband. De tape wordt op de beschadigde delen van de huid aangebracht en vervolgens onder een microscoop bekeken. Dit onderzoek brengt de aanwezigheid van parasieten, bacteriën en in sommige gevallen zelfs een auto-immuun probleem aan het licht.
Als de dierenarts op zoek is naar iets specifieker, zal hij of zij andere tests moeten doen, zoals een huidafkrabsel, het kweken van een monster of het gebruik van de lamp van Wood.
- Het afschrapen van de huid kan een beetje verrassend zijn, maar is zeer nuttig bij het diagnosticeren van demodex en doet niet veel pijn. Uw dierenarts zal met een eerder stomp scalpelmesje het huidoppervlak afschrapen tot het lichtroze wordt. De verzamelde cellen worden vervolgens onder een microscoop geanalyseerd.
- De kweek van monsters is bijzonder interessant wanneer de hond een etterende laesie heeft, wat de aanwezigheid van bacteriën betekent. Uw dierenarts zal het gebied swabben door met een klein steriel borsteltje wat uitvloeiend vocht en oppervlakkige cellen te verzamelen. In het laboratorium wordt dit uitstrijkje gekweekt in een petrischaaltje en na een paar dagen zal het resultaat u niet alleen vertellen om welke bacterie het gaat, maar ook welk antibioticum het meest effectief zal zijn om de bacterie te elimineren.
- Als uw hond een zeer plaatselijke, ronde en haarloze huidaandoening heeft, kan uw dierenarts ringworm vermoeden. In dit geval is de eenvoudigste test het gebruik van de lamp van Wood. In sommige gevallen kan deze lamp worden gebruikt om de aanwezigheid van ringworm bij de hond te bevestigen. Als het verlichte gebied groen oplicht, is de diagnose ringworm gesteld. Als de kleur echter niet verandert, kan niet worden uitgesloten dat de hond ringworm heeft. Inderdaad fluoresceert alleen Microsporum canis met de lamp van Wood, maar het is niet het enige agens dat mogelijk verantwoordelijk is voor ringworm.
ls uw dierenarts een allergische oorzaak vermoedt, kan hij of zij een bloedtest voor desensibilisatie voorstellen. Een veterinaire dermatoloog kan ook een huidallergietest uitvoeren, vergelijkbaar met wat in de humane geneeskunde wordt aangeboden. Een gebied van de huid wordt geschoren en verschillende allergenen (kruiden, pollen, stof, enz.) worden geïnjecteerd. Als er een plaatselijke reactie optreedt met een min of meer aanzienlijke zwelling van de huid, wordt geconcludeerd dat er sprake is van een allergie voor dit allergeen. Er zijn nu ook nieuwe geneesmiddelen beschikbaar om de behandeling van allergieën te ondersteunen.
Zoals hierboven vermeld, zijn sommige hondenrassen door hun genetische aanleg vatbaarder voor huidproblemen.
- Bepaalde rassen zoals de labrador, de Duitse herder, bulldogs, setters en vele andere zijn bijvoorbeeld vatbaar voor allergische reacties die atopie (jeukende huid) worden genoemd. Atopie kan het hele jaar door aanwezig zijn of in bepaalde seizoenen een piek vertonen, wat soms helpt om de oorzaak van de allergie te vinden.
- De aanwezigheid van gezichtsplooien bij rassen zoals bulldogs, mopshonden, boxers en shar-pei’s kan een verstoring van het evenwicht in de huidflora in de hand werken en tot infecties leiden. Sommige rassen, zoals de cocker spaniel, kunnen ook aanleg hebben voor dermatitis van de lippen. Een goede dagelijkse hygiëne van deze plooien is dus van essentieel belang als u een hond van een van deze rassen heeft.
- Klik hier om ons artikel te lezen over raciale aanleg bij honden
Ziekten van de oren
Een andere mogelijke bron van stank bij honden is een infectie van een of beide oren. Het kan worden veroorzaakt door bacteriën, gisten, tumoren of een vreemd voorwerp.
Als uw hond aan zijn oren krabt of veel met zijn kop schudt, is de kans groot dat hij een probleem met zijn oren heeft. Uw dierenarts zal achter in het oor kijken met een otoscoop en kan een uitstrijkje nemen van de aanwezige afscheidingen om zo nodig verdere tests te doen. Sommige dierenartsen beoordelen het monster rechtstreeks in de praktijk of ze sturen het naar het laboratorium voor analyse.
- In bepaalde gevallen, bijvoorbeeld als er een vreemd voorwerp moet worden verwijderd, zal de hond moeten worden verdoofd om dit in de best mogelijke omstandigheden te doen.
- Net als bij huidproblemen zijn bepaalde rassen, zoals cocker spaniels, Duitse herders of bulldogs, vatbaarder voor oorontsteking.
- Voor meer informatie over rasgebonden ziekten, klik hier.
Tandhygiëne
Een slechte geur bij een hond komt niet altijd van de huid of de oren, maar kan te wijten zijn aan een probleem in de mond.
Tandsteen hoopt zich in de loop der jaren op de tanden van onze viervoeters op en kan een zeer sterke geur afgeven. Afhankelijk van het ras, het dieet en de leeftijd van uw hond worden voedselresten, speeksel en schilferende cellen in de bek door mondbacteriën meer of minder snel omgezet in tandsteen.
Wanneer het in grote hoeveelheden aanwezig is, zal tandsteen het tandvlees beschadigen doordat het meer en meer de ruimte tussen het tandvlees en de tanden binnendringt, wat een tandvleesontsteking veroorzaakt. Deze infectie is niet alleen pijnlijk, maar kan ook systemische ziekte veroorzaken. Bacteriën in de mond kunnen naar verschillende organen gaan en zelfs in de bloedbaan terechtkomen. Dit kan leiden tot infecties van deze organen (hart, nieren, enz.) en zelfs tot een bloedvergiftiging.
Tijdens het jaarlijkse bezoek aan uw dierenarts (link naar jaarlijks bezoek), zal uw dierenarts naar de conditie van het gebit kijken. Een lichte verkleuring is normaal, maar als er een harde, gele of bruine laag op het tandvlees zit, kan het tijd zijn om te overwegen om de tanden te laten kuisen. Dit is een procedure die deel uitmaakt van de preventieve zorg (link naar Preventieve zorg), aangezien een goede mondhygiëne bijdraagt aan een algehele goede gezondheid. Het kuisen wordt onder algehele anesthesie uitgevoerd, dus een preoperatieve controle met eventueel een bloedonderzoek is de moeite waard.
Om dagelijks een goede tandhygiëne te handhaven en zo de vorming van tandsteen te vertragen, is het raadzaam de tanden van uw hond ten minste om de andere dag of om de derde dag te poetsen. Dit is niet voor alle honden even gemakkelijk, dus probeer hem er zo vroeg mogelijk aan te laten wennen. Er zijn ook traktaties die de tanden kunnen helpen reinigen of supplementen om aan het water toe te voegen. Er zijn ook brokken van bepaalde merken die helpen bij de tandhygiëne door een werking die verband houdt met hun samenstelling. Als u hier vragen over heeft, praat dan met uw dierenarts.
Geschreven door Dr. Nerése Ellis
Gevalideerd door het onafhankelijk wetenschappelijk comité van AnimEd Solutions